Σάββατο 27 Μαρτίου 2010
«Φυσικός» ή «Ενδιαφέρον» ήχος;
« Στις αρχές ο βασικός στόχος όταν χρησιμοποιούσαν το EQ ήταν για να κάνουν τον ήχο να ακούγεται πιο φυσικός, δηλαδή ακριβώς όπως ακουγότανε στο δωμάτιο το μουσικό όργανο ήταν. Δεν μπορείς να ορίσεις κάτι πιο «φυσικό» από αυτό έτσι;
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το φυσικό στον ήχο δεν είναι πλέον φυσικό. Αυτές τις μέρες φυσικό έχει οριστεί ως αυτό που ακούγεται στους δίσκους (CD , ραδιόφωνο). Έχουμε εθιστεί στον ξεκάθαρο, εντυπωσιακό, έντονο και καθαρότερο ήχο όπως και στον πιο «γεμάτο» και πιο «ευρύ». Οπότε το να κάνεις έναν ήχο να ακουστεί πιο φυσικός – αυθεντικός στις μέρες μας μπορεί να ακουστεί βαρετό και ασυνήθιστα αδιάφορο για μερικούς.
Αυτό που ακούμε σήμερα στα CD και στο ράδιο είναι πολύ περισσότερο διαυγές και έντονο ηχητικά από την πραγματική ακουστική των οργάνων και συσκευών. Αποτέλεσμα: οτιδήποτε δεν ακούγεται συγκριτικά τόσο έντονο και καθαρό να μην θεωρείται πλέον και σωστό. [...]
Βεβαίως υπάρχουν και αυτοί που δε χρησιμοποιούν τα στάνταρ setup για να ρυθμίσουν το EQ τους. Κάποιοι τεχνικοί είναι πολύ δημιουργικοί με τις συχνότητες. Εννοώ ... πως δηλαδή οι πρώτοι τεχνικοί ήχου ήξεραν πως να ρυθμίσουν τον ισοσταθμιστή στους ήχους τούς; Από την μία ήταν για να κάνουν τους ήχους πιο φυσικούς αλλά τι είναι φυσικό όταν μιλάμε για ένα κομμάτι από μέταλλο ή πως είναι ο φυσικός ήχος από τους «αφύσικους» ηλεκτρονικούς ήχους των synthesizer;
Έτσι μερικές φορές το EQ βασίζεται όχι στο να ακούγεται κάτι πιο φυσικό αλλά πιο ενδιαφέρον. Άρα λοιπόν η ερώτηση λοιπόν είναι η εξής: Τι κάνει έναν ήχο πιο ενδιαφέρον; »
(Μετάφραση από το βιβλίο: The Art of Mixing, David Gibson, σελ 96-97)
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν πώς (;) και κυρίως γιατί (;) το ενδιαφέρον στον ήχο που ώθησε τόσους τεχνικούς στον πειραματισμό να μετατράπηκε στο εντυπωσιακό και «πιασάρικο» διαμορφώνοντας έτσι τις ακουστικές συνήθειες των ακροατών.
Γιατί, πραγματικά, συνηθίζουμε σε αυτό που ακούμε και όποια αυθεντικότητα υπάρχει στην ακουστική της μουσικής κινδυνεύει ακόμα και από τους ίδιους τους μουσικούς που έχουν επηρεαστεί από τα ακούσματά τους... Ας εκτιμήσουμε την αξία του απλού και φυσικού ήχου. Η ιδέα είναι αυτή που αξίζει και όχι ο εντυπωσιασμός στην μουσική. Η αισθητική και όχι η τεχνική αρτιότητα. Και πάντα να θυμόμαστε: «Το μεγαλύτερο προσόν ενός τεχνικού ήχου είναι να ξέρει πότε πρέπει να μην χρησιμοποιήσει τον πολύπλοκο εξοπλισμό του και απλά να αφήσει τον ήχο να ακουστεί όπως είναι».
Low frequency
Σάββατο 13 Μαρτίου 2010
Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)